Je ziet een klein deel van de bevolking met een zware psychische belasting, helemaal links. Daarnaast staat een groep die zichzelf op psychologisch vlak omschrijft als 'languishing', wat zoveel betekent als 'wegkwijnend'. Mensen met een laag psychisch welbevinden.

In het midden, zoals het bij zo'n standaardverdeling hoort, bevindt zich de grootste groep: mensen met een gemiddelde psychische gezondheid. En helemaal rechts is een vak voor wie floreert, een kleine groep die op “tevredenheid met het leven” misschien wel acht op tien scoort.

Veel psychologisch onderzoek gaat naar de behandeling en preventie van mensen die al een vorm van psychisch lijden of een psychische aandoening hebben. Dat is uiteraard ontzettend belangrijk, en daar willen we met de positieve psychologie zoals gezegd absoluut niets van af doen.

Anderzijds, als dat het enige is dat we blijven doen, dan veranderen we misschien niet genoeg aan het aantal psychische stoornissen dat voorkomt in de bevolking. Want de meeste psychische problemen (denk aan depressie, angst, verslaving) zijn op zich heel gangbaar, ze kunnen iedereen overkomen. En de groep die nu in de wegkwijnende zone zit, kan makkelijker verglijden naar psychisch lijden.

Maar als we proberen om de veerkracht van de héle bevolking te verhogen, dan kunnen we de curve verschuiven - in de richting van meer welbevinden en floreren. En zo'n verschuiving heeft sterke effecten op beide uiteinden. Kijk: